Eliot Erwitt, een meesterlijke fotograaf bekend om zijn treffende beelden, heeft de wereld betoverd met zijn unieke kijk op het leven door de lens. Met een carrière die meer dan zes decennia overspant, heeft Erwitt een onschatbare bijdrage geleverd aan de fotografiewereld.
Geboren op 26 juli 1928 in Parijs, groeide Erwitt op in Milaan en verhuisde later naar de Verenigde Staten. Zijn stijl wordt gekenmerkt door een combinatie van humor, empathie en scherp observatievermogen. Erwitt’s vermogen om alledaagse momenten vast te leggen en ze te transformeren tot tijdloze kunstwerken is opmerkelijk.
Zijn beroemde foto “California Kiss” uit 1955, waar een jong stelletje elkaar kust voor een achtergrond van auto’s, is slechts een voorbeeld van Erwitt’s meesterlijke timing en compositie. Hij heeft de gave om menselijke emoties vast te leggen op een manier die zowel eenvoudig als diepgaand is.
Erwitt’s werk gaat verder dan portretten; het omvat ook documentairefotografie en fotojournalistiek. Zijn reizen over de hele wereld hebben geleid tot een uitgebreide verzameling beelden die de diversiteit van culturen en de menselijke ervaring weerspiegelen.
De fotograaf heeft ook een buitengewoon oeuvre van beelden van beroemdheden en politieke figuren vastgelegd, waarbij zijn lens een intiem kijkje biedt in de levens van iconen zoals Marilyn Monroe en Che Guevara.
Opmerkelijk is dat Erwitt medeoprichter is van het befaamde agentschap Magnum Photos. Zijn invloed strekt zich uit tot de volgende generatie fotografen, en zijn werk blijft inspireren en intrigeren, waarbij het de kunst van het vastleggen van momenten met ongeëvenaarde virtuositeit belichaamt.
Kortom, Eliot Erwitt is niet alleen een fotograaf, maar een visueel dichter die met zijn lens verhalen vertelt en de wereld vastlegt zoals maar weinigen dat kunnen. Zijn bijdrage aan de fotografie is tijdloos en zijn beelden zullen blijven resoneren in de harten van mensen over de hele wereld.
Elliott Erwitt overleed op 29 november 2023 op de leeftijd van 95 jaar.

Larry Fink, geboren op 28 maart 1941, is een invloedrijke Amerikaanse fotograaf die bekend staat om zijn documentaire stijl en sociale commentaar. Zijn carrière overspant meer dan vijf decennia, waarin hij op unieke wijze het alledaagse leven vastlegt met een scherp oog voor menselijke interacties en sociale dynamiek.
Fink begon zijn fotografische reis in de jaren 60 en werd al snel een belangrijk figuur in de Amerikaanse fotografiewereld. Zijn werk omvat vaak sociale bijeenkomsten, feesten en evenementen, waarbij hij de menselijke conditie vastlegt in al haar complexiteit. Zijn stijl wordt gekenmerkt door krachtige contrasten, dynamische composities en een opmerkelijk gevoel voor timing.
Een van zijn meest bekende projecten is “Social Graces,” waarin hij de sociale interacties en rituelen van verschillende gemeenschappen vastlegt. Dit werk belicht de subtiliteiten van menselijk gedrag en toont Finks vermogen om de essentie van momenten vast te leggen. Zijn zwart-witfoto’s weerspiegelen vaak de rauwe emoties en complexiteit van menselijke relaties.
Fink staat ook bekend om zijn betrokkenheid bij de wereld van de kunst en heeft lesgegeven aan gerenommeerde instellingen zoals Bard College. Zijn invloed strekt zich uit tot vele opkomende fotografen die zijn benadering van het medium bewonderen.
Hoewel zijn werk vaak als documentair wordt beschouwd, gaat het verder dan louter registratie; het weerspiegelt zijn diepgaande interesse in de mensheid en de maatschappij. Larry Fink’s fotografie is doordrenkt met een sociaal bewustzijn dat de kijker uitnodigt tot reflectie over de wereld om hen heen.
Kortom, Larry Fink is niet alleen een meesterlijke fotograaf, maar ook een cultureel commentator die met zijn werk een blijvende impact heeft gehad op de wereld van de hedendaagse fotografie.
Larry Fink overleed op 25 november 2023 in Martins Creek, Pennsylvania.

Diane Arbus werd geboren op 14 maart 1923 in New York City als Diane Nemerov. Ze groeide op in een welgestelde Joodse familie die eigenaar was van Russek’s, een bekend modebedrijf. Haar ouders hadden een sociaal leven dat zich afspeelde in kunstkringen en haar vader, David Nemerov, was een schilder en grafisch ontwerper. Vanaf jonge leeftijd werd Arbus blootgesteld aan kunst en cultuur, waardoor ze al vroeg een interesse ontwikkelde in fotografie. 
Arbus trouwde op 18-jarige leeftijd met Allan Arbus en samen begonnen ze in 1941 als modefotografen voor tijdschriften als Glamour en Vogue. Ze werkten samen als team en fotografeerden modellen en beroemdheden. In de jaren 50 besloot Arbus zich echter te richten op haar eigen fotografieprojecten en begon ze te werken aan haar eigen visie en stijl.
Haar eerste projecten richtten zich op de levens van mensen in de straten van New York City. Ze fotografeerde straatmensen, dwergen en transseksuelen en probeerde hun levens vast te leggen op een manier die hen menselijkheid gaf en hun persoonlijke verhalen vertelde. Arbus was geïnteresseerd in mensen die normaal gesproken aan de rand van de samenleving stonden en die vaak werden genegeerd of niet gezien.
In 1956 werd Arbus uitgenodigd om deel te nemen aan een workshop van Lisette Model, een bekende fotograaf en lerares. Dit was een keerpunt in haar carrière en een belangrijk moment in haar ontwikkeling als fotograaf. Model was een grote invloed op Arbus en moedigde haar aan om zich te richten op portretfotografie en haar eigen unieke visie te ontwikkelen.
Arbus’ portretten zijn vaak provocerend en controversieel vanwege de manier waarop ze mensen afbeeldde die normaal gesproken niet werden gezien of genegeerd. Haar werk wordt soms bekritiseerd vanwege de manier waarop ze mensen afbeeldde, met een focus op hun uiterlijk en vaak in poses die als ongemakkelijk of zelfs exploiterend werden beschouwd. Arbus was echter vastbesloten om haar eigen visie te volgen en zich te richten op de persoonlijke verhalen van haar onderwerpen.
In 1960 begon Diane te werken aan een project dat later bekend zou worden als “A Box of Ten Photographs”. Het project omvatte tien van haar meest iconische foto’s en werd uitgebracht als een portfolio in een oplage van slechts vijftig exemplaren.
In 1963 werd Diane Arbus uitgenodigd om deel te nemen aan de tentoonstelling “New Documents” in het Museum of Modern Art in New York City. De tentoonstelling toonde het werk van drie fotografen – Diane Arbus, Lee Friedlander en Garry Winogrand – die allemaal bekend stonden om hun documentaire stijl van fotografie. De tentoonstelling werd geprezen door critici en wordt beschouwd als een keerpunt in de geschiedenis van de fotografie. Dit was een belangrijk moment in haar carrière en een erkenning van haar unieke visie op fotografie. Arbus bleef haar eigen projecten creëren en zich richten op het vastleggen van de persoonlijke verhalen van mensen aan de rand van de samenleving.
Hoewel Arbus bekend stond om haar werk als fotograaf, had ze ook veel persoonlijke problemen. Ze worstelde met depressie en angst en in 1971 pleegde ze zelfmoord. Haar werk heeft sindsdien een grote invloed gehad op de moderne fotografie en wordt vaak geprezen om haar onbevangen blik op de samenleving en de menselijke conditie.
Enkele van haar bekendste werken zijn “Identical Twins, Roselle, New Jersey” (1967), “Child with Toy Hand Grenade in Central Park, N.Y.C.” (1962), en “Jewish Giant at Home with His Parents, The Bronx, N.Y.” (1970).

Vivian Maier was een Amerikaanse straatfotografe en kindermeisje wiens werk pas na haar dood werd ontdekt en internationale erkenning kreeg. Ze werd geboren in 1926 in New York City en bracht het grootste deel van haar leven door in Chicago. Tijdens haar leven maakte Maier naar schatting meer dan 100.000 foto’s, die ze nooit publiekelijk tentoonstelde of publiceerde. Dit heeft bijgedragen aan de mysterieuze uitstraling van haar werk en haar persoon. Vooral in de jaren ’50 en ’60 was ze zeer aktief
Na haar dood in 2009 werden haar foto’s ontdekt door John Maloof, die op zoek was naar historische foto’s van Chicago voor een boek dat hij aan het schrijven was. Hij kocht een doos met Maier’s negatieven op een veiling en ontdekte al snel dat hij een schat aan fotografisch werk in handen had.
Vivian Maier stond bekend om haar unieke fotografische stijl en haar vermogen om alledaagse momenten vast te leggen met een scherp oog voor detail.  Ze maakte voornamelijk zwart-witfoto’s, die haar werk een tijdloze uitstraling geven. Haar foto’s zijn vaak contrastrijk en hebben een grote diepte. Ze een meester in het creëren van composities. Ze gebruikte vaak schaduwen, lijnen en patronen om visueel interessante afbeeldingen te maken. Mensen vormen een belangrijk onderdeel van het werk van Maier. Ze fotografeerde mensen van alle leeftijden en sociale achtergronden, en slaagde erin om de menselijke emotie en interactie op straat vast te leggen. Haar werk wordt gekenmerkt door een scherp oog voor detail en compositie, evenals een unieke blik op het dagelijkse leven in de stad.
Maier fotografeerde voornamelijk in zwart-wit en gebruikte vaak haar Rolleiflex-camera om mensen en situaties vanuit een lager perspectief te fotograferen, wat resulteerde in foto’s met een unieke en ongebruikelijke hoek. Haar werk bevat vaak sterke contrasten en duidelijke lijnen, waardoor de foto’s een grafische kwaliteit hebben.
Een ander kenmerkend aspect van Maier’s werk is haar vermogen om spontane momenten vast te leggen. Haar foto’s tonen vaak mensen in alledaagse situaties en momenten van emotie en interactie. Maier had een talent voor het vastleggen van complexe menselijke relaties en emoties in haar foto’s.
Over het algemeen wordt het werk van Vivian Maier gekenmerkt door een opmerkelijke originaliteit en een unieke, persoonlijke visie op de wereld. Haar werk wordt vaak beschouwd als een belangrijk voorbeeld van de straatfotografie en heeft een grote invloed gehad op de hedendaagse fotografie.
Vivian Maier was als persson zeer op zichzelf gericht en er is nog veel onbekend over haar persoonlijkheid en achtergrond. Ze werd geboren in New York City en groeide op in Frankrijk voordat ze terugkeerde naar de Verenigde Staten. Ze werkte jarenlang als nanny voor verschillende families in Chicago en New York City, en fotografeerde in haar vrije tijd. Mensen die haar hebben gekend, beschrijven haar als een excentrieke en eigenzinnige persoonlijkheid. Ze was vaak gekleed in mannenkleren en droeg een deukhoed. Ze was ook zeer gereserveerd en sprak zelden over haar persoonlijke leven, zelfs niet met de kinderen waarvoor ze zorgde. Na haar dood werd ontdekt dat Maier leefde in armoede en sociale isolatie. Ze had geen contact meer met haar familie en was niet bekend in de fotografiegemeenschap, hoewel ze duizenden foto’s had gemaakt in haar leven. Hoewel er weinig bekend is over Vivian Maier als persoon, blijft haar werk een belangrijke erfenis voor de fotografiewereld en is het een weerspiegeling van haar unieke kijk op de wereld.

http://www.vivianmaier.com

Een paar dagen geleden zag ik op een Nederlandse zender een documentaire over Sabine Weiss, een fotografe waar ik nog niet eerder van gehoord had. Voor mij was het een ontdekking en ik wil jullie ook graag laten kennismaken met haar. Hieronder een gesprek tussen mezelf en mijn nieuwe vriend, chatgpt maar ik mag Chatty zeggen.

Hello Chatty, wat weet je me te vertellen over Sabine Weiss?

Sabine Weiss is een beroemde Zwitsers-Franse fotografe geboren op 23 juli 1924 in Saint-Gingolph, Zwitserland. Ze staat bekend om haar documentaire fotografie en straatfotografie, en wordt beschouwd als een van de belangrijkste fotografen van de 20e eeuw.

Weiss begon haar carrière in de jaren 40 als assistent van de bekende fotograaf Willy Maywald in Parijs. In 1950 begon ze als freelance fotograaf te werken en al snel kreeg ze opdrachten van tijdschriften zoals Vogue en Life.

Haar werk richtte zich voornamelijk op het vastleggen van het dagelijks leven in steden en het weergeven van menselijke emoties en relaties. Ze stond bekend om haar vermogen om de onopvallende momenten in het leven vast te leggen en deze op een poëtische manier te presenteren.

Weiss heeft talloze prijzen en erkenningen ontvangen voor haar werk, waaronder de prestigieuze Prix Nadar in 1957 en de Grand Prix National de la Photographie in 1999. Haar foto’s zijn te zien geweest in tentoonstellingen over de hele wereld, waaronder het Museum of Modern Art in New York en het Centre Georges Pompidou in Parijs.

Sabine Weiss was actief in dezelfde kring als Henri Cartier-Bresson en Henri Doisneau. Ze maakte deel uit van de beroemde fotoagentschap Magnum Photos, dat werd opgericht door Cartier-Bresson en andere fotografen in 1947. Weiss werkte nauw samen met Cartier-Bresson en werd door hem beschouwd als een zeer getalenteerde fotografe.

Beiden waren geïnteresseerd in het vastleggen van het dagelijks leven in steden en streefden naar het vangen van de ‘beslissende momenten’ in hun werk. Ze deelden ook een voorliefde voor zwart-witfotografie en een documentaire stijl. Hoewel ze verschillende perspectieven en technieken gebruikten, deelden ze dezelfde passie voor fotografie en hun werk heeft een grote invloed gehad op de ontwikkeling van de fotografie als kunstvorm.

In haar latere jaren is Weiss zich gaan richten op het onderwijzen van fotografie en heeft ze verschillende workshops en lezingen gegeven. Ze heeft ook verschillende boeken gepubliceerd over haar werk, waaronder “Sabine Weiss: Photographs” en “Paris”.

Sabine Weiss woont momenteel in Parijs en is nog steeds actief in de fotografie.

Oei, ik dacht dat Sabine Weiss overleden was?

Mijn excuses, u heeft gelijk. Sabine Weiss is op 23 december 2021 overleden op 97-jarige leeftijd. Ze was een zeer gerespecteerde en invloedrijke fotografe en haar werk zal blijven voortleven als een belangrijk deel van de fotografiegeschiedenis.

Dat vind ik nu heel intelligent, een chatbot die me zijn excuses aanbiedt.

Ik loop al een tijdje te peinzen waar ik naartoe wil met mijn fotografie. En dan loop ik Saul Leiter tegen het lijf. Figuurlijk dan want de man is ondertussen al een tijdje dood. Het was een aangename kennismaking. Lees en kijk.
Saul Leiter, geboren in 1923 in Pittsburgh, Pennsylvania, was een kunstenaar die de grenzen van de fotografie en schilderkunst op unieke wijze verkende. Zijn reis begon als schilder, maar het was in de straten van New York, waar hij zich in de jaren 1940 vestigde, dat hij zijn roeping als fotograaf ontdekte.
Leiters werk is doordrenkt van een gevoel van contemplatie en ongrijpbare schoonheid. Zijn vroege zwart-witfoto’s getuigen van een subtiel begrip van compositie en moment. Het was echter zijn vroege omarming van kleurenfotografie die hem onderscheidde van zijn tijdgenoten.
In een periode waarin zwart-wit de norm was, omarmde Leiter kleur als een essentieel element van zijn visuele taal. Zijn gebruik van kleur was niet luidruchtig of overdreven, maar subtiel en doordacht. Hij legde de poëzie vast in alledaagse momenten, vaak verscholen in de schaduwen van de stad.
Een van zijn kenmerkende technieken was het gebruik van reflecties en regenachtige oppervlakken. Dit gaf zijn werk een dromerig karakter, alsof de realiteit door een zachte sluier van nostalgie werd gezien. Zijn vermogen om de stedelijke omgeving te transformeren in een visuele symfonie van kleuren en vormen was grensverleggend.
Leiters invloed op de fotografiewereld kan niet worden onderschat. Zijn werk heeft generaties fotografen geïnspireerd om verder te kijken dan het voor de hand liggende. Hedendaagse straatfotografen putten nog steeds uit zijn erfenis, waarbij ze zijn gevoel voor atmosfeer en zijn vermogen om schoonheid te ontdekken in het alledaagse waarderen.
In een tijdperk waarin kleurenfotografie een onontgonnen terrein was, creëerde Saul Leiter een visueel testament van verfijning en verbeeldingskracht. Zijn vermogen om de ziel van het stadsleven vast te leggen, doordrenkt met een zachte melancholie, blijft een bron van inspiratie en bewondering. Saul Leiter overleed op 26 november 2013 in New York op 89-jarige leeftijd.