Boedapest, een stad waar elegantie, geschiedenis en bruisende cultuur samenkomen langs de oevers van de Donau. het Koninklijk Paleis, een imposant bouwwerk dat over de stad waakt. De Matthias-kerk, met z’n kleurrijke dakpannen en sierlijke torens, lijkt zo uit een sprookje geplukt. En een wandeling langs de kasteelmuren? Die voelt als een tijdreis, met een uitzicht dat Boedapest in volle glorie onthult: de rivier kronkelt door de stad als een zilveren lint, met bruggen die twee werelden verbinden.
Een stukje verder schittert het Vissersbastion, een dromerig, middeleeuws bouwwerk met torentjes en terrassen die je uitnodigen tot mijmeren. Het uitzicht hier is pure magie, vooral bij zonsondergang.
Aan de overkant van de Donau rijst het majestueuze Parlementsgebouw op. Gotische flair, neogotisch detailwerk, en een symmetrie die bijna onwerkelijk is.  Je camera zal je dankbaar zijn als je hem aan deze kant van de rivier gebruikt.  
Wandel vervolgens over de elegante Andrássy boulevard, waar het verleden en heden elkaar subtiel raken. Het Operagebouw lonkt met z’n indrukwekkende façade, en aan het eind wacht het Heldenplein, een uitgestrekt eerbetoon aan de geschiedenis van Hongarije, omringd door statige musea en trotse standbeelden.
Boedapest is geen stad die je bezoekt en weer vergeet, het is een stad die onder je huid kruipt.

New York City, het is geen stad, het is een sensatie. Zodra je de naam uitspreekt, zie je het voor je: een bruisende metropool die zich aan je zintuigen opdringt met een stroom van beelden, geluiden en verhalen.

De iconen stapelen zich op: Manhattan als kloppend hart, waar 843 hectare groen in Central Park ademt tussen het beton, terwijl Times Square knippert en buldert van leven. Je dwaalt tussen meesterwerken in het Metropolitan Museum of Art en het Guggenheim, terwijl de straten van Greenwich Village fluisteren over kunstenaars, jazz en verborgen cafés.

Vanaf het dak van het Empire State Building ontvouwt de stad zich als een tapijt van licht, terwijl beneden de Subway ratelt, Yellow Cabs toeteren, en First Avenue nooit slaapt. Je wordt stil bij het 9/11 Memorial, en een wandeling over de Brooklyn Bridge geeft je het gevoel dat je door een film loopt, een film waarvan je plots zelf de hoofdrolspeler bent.

De High Line zweeft boven de stad als een groene ader van rust, terwijl Ellis Island en het Vrijheidsbeeld fluisteren over miljoenen dromen en verhalen van hen die hier ooit aankwamen, vol hoop en onzekerheid. Harlem zingt van cultuur, ritme en trots.

New York is een paradijs voor de straatfotograaf, een speeltuin voor de kunstliefhebber, en een plek waar iedereen zijn eigen versie van zichzelf mag zijn. Alles mag, alles kan, alles is er al, behalve misschien rust. En ja, de toeristen draaien hun hoofd in duizend richtingen tegelijk, want hoe bepaal je waar schoonheid begint in een stad die weigert te stoppen?

Een citytrip waar je elke hoek omloopt en plots in een ander tijdperk staat

Istanbul, stad van minaretten, markten en momenten die je Instagram in een culturele schok brengen. Je vliegt erin met de grandeur van de Hagia Sophia, een eeuwenoude mix van kerk en moskee waar je nekspieren getest worden door het eeuwig omhoog staren. En jawel, het is het soort plek waar je stil wordt, zelfs als je normaal altijd luid fluistert in musea.

Vervolgens duik je in de Grote Bazaar, een doolhof van kleuren, geluiden en verkopers die beter onderhandelen dan jij op je laatste salarisonderhandeling. Hier scoor je een tapijt dat je niet nodig had maar waar je verliefd op werd, én een leren tas die vermoedelijk al een avonturenroman achter de rug heeft.

Door naar de Blauwe Moskee, waar je betoverd wordt door het blauw van de tegels en even de religieuze rust voelt. En ja, je schoenen moeten uit. Heb je net sokken aan met pinguïns erop? Tja, de imam heeft vast al gekkere dingen gezien.

Het ene moment ben je in Europa, het volgende in Azië. En ondertussen slinger je langs paleizen, bruggen en vissers die waarschijnlijk betere verhalen hebben dan de audiogids.

 Het Topkapi-paleis laat je dromen van sultans, harems en hofintriges. De tuinen zijn zo perfect dat je spontaan overweegt om je eigen achtertuin voortaan met een ceremoniële zwaarddans te betreden.

En dan… het eten. Kebab die je met tranen in je ogen eet van geluk. Mezze die meer gerechten bevat dan je tafel aankan. Baklava waarbij de suiker een liefdevolle uppercut uitdeelt. En de Turkse koffie? Die kijkt je aan alsof ‘ie je toekomst kent. Spoiler: je komt zeker terug.

Barcelona is een stad vol leven en energie, een stad die je moet bezoeken. Van de beroemde bouwwerken van Antoni Gaudí tot de sfeervolle straten en de beroemde Ramblas, er is hier voor elk wat wils.
De Sagrada Familia is waarschijnlijk het meest iconische gebouw in Barcelona en een van de meest indrukwekkende gebouwen ter wereld. Dit meesterwerk van Gaudí is nog steeds in aanbouw, maar het is een must-see voor iedereen die Barcelona bezoekt. Andere bezienswaardigheden van Gaudí zijn onder andere Park Güell en Casa Batlló, beide indrukwekkende architectonische hoogstandjes.
Maar Barcelona is meer dan alleen Gaudí. De stad biedt een levendige en gevarieerde cultuur, een bruisend nachtleven en heerlijk eten. Je kunt genieten van tapas in een van de vele kleine bars, of een verse paella eten aan het strand. En als je van winkelen houdt, dan zul je de grote selectie aan boetieks en designerwinkels zeker waarderen.
Een wandeling door de oude stad van Barcelona is ook een must-do activiteit. Hier vind je smalle straatjes, mooie pleinen en historische gebouwen. En als je van kunst houdt, dan zul je zeker genieten van de vele musea in Barcelona, waaronder het Picasso Museum en het Joan Miró Museum.

Ah, Lissabon — die zonnige stad aan de Taag waar je camera niet weet waar eerst te kijken en je buik voortdurend roept: “Nóg een pastéis de nata, alsjeblieft!” 
Begin je ontdekkingstocht bovenop het kasteel van São Jorge, waar je uitkijkt over de stad als een middeleeuwse koning — alleen dan zonder kroon, maar hopelijk met zonnebril. Van daar wandel je zo Alfama in, een wijk die voelt als een tijdreis met flarden fado-muziek, wapperende waslijnen en katten die zich niets aantrekken van je fotogenieke intenties.
Vergeet ook de statige Belem-toren niet, die ooit de zee in de gaten hield maar nu vooral toeristen lokt met zijn sierlijke stenen. Het is de selfieplek bij uitstek, zolang je geen zeemeeuw op je hoofd krijgt.
En ja hoor: de tram 28. Lissabon’s versie van een achtbaan op rails. Houten banken, piepende bochten, en uitzicht waar zelfs de meest cynische reiziger stil van wordt. Probeer wel niet te glimlachen met open mond tijdens het rijden, tenzij je iets hebt met insecten.
Laat je smaakpapillen los op gegrilde sardines, dampende visstoofpotjes en natuurlijk die iconische roomtaartjes die kraken onder je vork — en ja, nog eentje kan echt geen kwaad.
Duik vervolgens de gotiek in bij de kathedraal van Lissabon en eindig je dag in het Eduardo VII-park, waar fonteinen spetteren en de stad zich rustig voor je uitstrekt als een ansichtkaart.
Kortom, Lissabon is geen stad die je bezoekt — het is een stad die je omarmt, een beetje door elkaar rammelt, en je achterlaat met een volle geheugenkaart en een lichte obsessie voor gebak.