STATION DEINZE

Opdracht: een reeks van een twintigtal foto’s in en rond de stationsbuurt van Deinze. Geen plek die zich gemakkelijk laat kennen, maar wel eentje die iets vertelt als je goed kijkt.

Een buurt vol contrasten: leegstand waar ooit bedrijvigheid was, kale parkings die wachten op beweging, achtertuinen die fluisteren van verleden en toekomst, en het imposante stationsgebouw dat alles lijkt te overzien. De architectuur verraadt iets van de functie, maar ook van de stilte die erop volgde. Geen chaos, geen drukte , enkel sporen van passage.

Ik was er in de late voormiddag, een tijdstip waarop de buurt z’n adem inhoudt. Alsof iedereen net vertrokken was: de straten leeg, de winkels gesloten, de ramen blind. En toch: overal fietsen in de rekken. Stilzwijgende getuigen van leven dat net verdwenen is. De afwezigheid is voelbaar, bijna tastbaar. Het is in die tussenruimte dat ik fotografeer.

Er hangt een soort rust, maar ook een belofte. De buurt toont zich in haar overgang: niet per se mooi, maar wel echt. Elk beeld vertelt een klein verhaal over wat er was, wat blijft, wat op het punt staat te veranderen.

Ik ga zeker terug. ’s Morgens vroeg, als de eerste pendelaars verschijnen en de dag zich nog niet heeft uitgesproken. Of ’s avonds, wanneer de lichten aanflakkeren en de stilte een andere kleur krijgt. Want deze buurt toont zich anders op elk uur, en elke foto vangt een andere adem.