DIANE ARBUS

Diane Arbus werd geboren op 14 maart 1923 in New York City als Diane Nemerov. Ze groeide op in een welgestelde Joodse familie die eigenaar was van Russek’s, een bekend modebedrijf. Haar ouders hadden een sociaal leven dat zich afspeelde in kunstkringen en haar vader, David Nemerov, was een schilder en grafisch ontwerper. Vanaf jonge leeftijd werd Arbus blootgesteld aan kunst en cultuur, waardoor ze al vroeg een interesse ontwikkelde in fotografie. 
Arbus trouwde op 18-jarige leeftijd met Allan Arbus en samen begonnen ze in 1941 als modefotografen voor tijdschriften als Glamour en Vogue. Ze werkten samen als team en fotografeerden modellen en beroemdheden. In de jaren 50 besloot Arbus zich echter te richten op haar eigen fotografieprojecten en begon ze te werken aan haar eigen visie en stijl.
Haar eerste projecten richtten zich op de levens van mensen in de straten van New York City. Ze fotografeerde straatmensen, dwergen en transseksuelen en probeerde hun levens vast te leggen op een manier die hen menselijkheid gaf en hun persoonlijke verhalen vertelde. Arbus was geïnteresseerd in mensen die normaal gesproken aan de rand van de samenleving stonden en die vaak werden genegeerd of niet gezien.
In 1956 werd Arbus uitgenodigd om deel te nemen aan een workshop van Lisette Model, een bekende fotograaf en lerares. Dit was een keerpunt in haar carrière en een belangrijk moment in haar ontwikkeling als fotograaf. Model was een grote invloed op Arbus en moedigde haar aan om zich te richten op portretfotografie en haar eigen unieke visie te ontwikkelen.
Arbus’ portretten zijn vaak provocerend en controversieel vanwege de manier waarop ze mensen afbeeldde die normaal gesproken niet werden gezien of genegeerd. Haar werk wordt soms bekritiseerd vanwege de manier waarop ze mensen afbeeldde, met een focus op hun uiterlijk en vaak in poses die als ongemakkelijk of zelfs exploiterend werden beschouwd. Arbus was echter vastbesloten om haar eigen visie te volgen en zich te richten op de persoonlijke verhalen van haar onderwerpen.
In 1960 begon Diane te werken aan een project dat later bekend zou worden als “A Box of Ten Photographs”. Het project omvatte tien van haar meest iconische foto’s en werd uitgebracht als een portfolio in een oplage van slechts vijftig exemplaren.
In 1963 werd Diane Arbus uitgenodigd om deel te nemen aan de tentoonstelling “New Documents” in het Museum of Modern Art in New York City. De tentoonstelling toonde het werk van drie fotografen – Diane Arbus, Lee Friedlander en Garry Winogrand – die allemaal bekend stonden om hun documentaire stijl van fotografie. De tentoonstelling werd geprezen door critici en wordt beschouwd als een keerpunt in de geschiedenis van de fotografie. Dit was een belangrijk moment in haar carrière en een erkenning van haar unieke visie op fotografie. Arbus bleef haar eigen projecten creëren en zich richten op het vastleggen van de persoonlijke verhalen van mensen aan de rand van de samenleving.
Hoewel Arbus bekend stond om haar werk als fotograaf, had ze ook veel persoonlijke problemen. Ze worstelde met depressie en angst en in 1971 pleegde ze zelfmoord. Haar werk heeft sindsdien een grote invloed gehad op de moderne fotografie en wordt vaak geprezen om haar onbevangen blik op de samenleving en de menselijke conditie.
Enkele van haar bekendste werken zijn “Identical Twins, Roselle, New Jersey” (1967), “Child with Toy Hand Grenade in Central Park, N.Y.C.” (1962), en “Jewish Giant at Home with His Parents, The Bronx, N.Y.” (1970).