ARGENTINA

Onze Argentijnse reis begon waar de decibels thuishoren: in Buenos Aires. Een stad waar niemand fluistert en zelfs de duiven ritmisch bewegen. We bezochten de wijk La Boca, zagen kleurige huisjes, en struikelden bijna over de nationale trots: Boca Juniors. Daar leerden we dat voetbal in Argentinië geen sport is, maar een emotie met eigen zwaartekracht. Zelfs de standbeelden lijken mee te juichen.
Daarna namen we de bus naar Peninsula Valdés, want niets zegt avontuur zoals 17 uur op een bus met snacks die verdacht veel op karton lijken. We kwamen aan en het was koud. Zo koud dat we eerst een jas kochten, én een muts, én handschoenen, en overwoogden een extra huidlaag. Maar dan… walvissen! Gigantisch, elegant en ongetwijfeld een beetje arrogant. We keken, ze spoten, wij juichten, en onze vingers vrozen vast aan de verrekijker.

De volgende halte was Salta La Linda, en ja: de bijnaam klopt. Mooie gebouwen, vriendelijke mensen, en eindelijk weer temperaturen waarbij je geen sjaal in je soep laat vallen. We huurden een auto en reden door de Quebrada de Humahuaca, een canyon die zo schilderachtig is dat je je afvraagt of Photoshop hier geboren is. De landschappen werden steeds dramatischer, de kleuren steeds intenser, en de lama’s steeds fotogenieker. We reden noordwaarts tot aan de grens met Bolivia.

De laatste etappe bracht ons met de bus naar Iguazú, waar de watervallen brulden alsof ze het hadden gemunt op alle andere wereldwonderen. Mist, regenbogen, waterdruppels met attitude. We bezochten het vogelpark in Brazilië want waarom niet even de grens over hoppen als er tropische vogels met modemodel-allure klaarstaan? En als bonus deden we een uitstap naar Paraguay, waar de sfeer relaxed was en de souvenirs verdacht veel op gehaakte pannenlappen leken (maar we namen ze toch mee).