ZUID-AFRIKA

Zuid-Afrika is zó uitgestrekt en veelzijdig, je zou er gerust een handvol reizen aan kunnen wijden en nog steeds niet alles gezien hebben. Voor deze trip kozen we bewust voor het oostelijke deel van het land, met zijn overvloed aan wildparken en een landschap dat leeft van zonsopgang tot schemer.

Tijdens een eerder bezoek had het wereldberoemde Krugerpark me — op fotografisch vlak althans — niet echt op het puntje van mijn stoel gekregen. Eén giraffennek in de verte, een verdwaalde impala misschien, maar dat was het wel zo’n beetje. Dus dit keer kozen we voor een privaat park, en dat bleek een schot in de roos. De Big Five kwamen voorbij alsof ze op afspraak verschenen: olifanten slenterden over de weg, leeuwen lagen te suffen in de schaduw, en zelfs de schuwe luipaard sloop fotogeniek door het struikgewas.

En dan die verwennerij! Onze dagen kregen een heerlijk ritme: een vroege ochtendsafari nog vóór het ontbijt, met koffie dampend in de ochtendnevel, gevolgd door een rustmoment en dan weer op pad na het namiddagmaal. Bij terugkomst wachtte een perfect verzorgde high tea, waar de scones zo zacht waren dat je ze bijna niet durfde aan te raken. En wie ’s avonds nog niet genoeg had van het wildlife, belde gewoon zijn chauffeur en hup: daar was je, opnieuw op pad, onder een sterrenhemel vol gefluisterde verhalen.

Het vervolg van onze reis, van park naar park, voelde als één lange ontdekkingstocht. Avontuur was nooit ver weg. Zo werden we in Saint-Lucia geconfronteerd met een groep nijlpaarden die het nodig vond om de straat te claimen als hun persoonlijke lounge. Het was even overleggen: wie is hier nu écht de baas? Hint: het was niet de auto. En dan was er nog de ontmoeting met een spitting cobra, die ons resoluut duidelijk maakte dat niet álle wilde dieren staan te popelen om gefotografeerd te worden. Dat moment staat nog altijd met gifgroene letters in mijn geheugen gegrift.

Zuid-Afrika is niet zomaar een bestemming, het is een ervaring die je bijblijft in beelden, geuren, smaken én adrenalinepieken. Eén reis doet het land geen recht. Maar deze tocht? Die heeft alvast een stevig hoofdstuk aan mijn geheugen toegevoegd.