NAPELS

Napels. Alleen al bij het woord voel je de geur van houtovenpizza in je neus en hoor je het levendige geroezemoes van scooters die alle verkeersregels als suggesties beschouwen. Het is geen stad, het is een beleving met tomatensaus op.
Je komt er natuurlijk voor de pizza — want Napels is haar bakermat. Een Margherita hier smaakt niet zomaar lekker, het voelt alsof je een culinaire erfgoedlocatie op eet. 
Maar er is meer dan pizza. Je staat ineens oog in krater met de imposante Vesuvius, een vulkaan die tegelijk dreigend en decoratief over de stad hangt. Een paar kilometer verder liggen Pompeii’s stille ruïnes, waar het verleden nog fluistert tussen de stenen. Tijdreizen zonder jetlag.
En dan het verkeer. Je hebt nog nooit zó intens geleefd terwijl je een zebrapad overstak. Er zijn adrenaline-activiteiten, en er is wandelen in Napels. Het verschil is minimaal.
Wandel langs de glinsterende baai en laat de zee de chaos even wegspoelen. Misschien spot je een dolfijn, misschien een stel verliefde Napolitanen — hoe dan ook, het uitzicht is filmwaardig.
Duik de Quartieri Spagnoli in: een wirwar van straatjes vol waslijnen die wapperen als vlaggen van de echte Napolitaanse cultuur. Verdwalen hier is een verplicht onderdeel van de route.
De Duomo di Napoli trekt je dan weer terug naar de stilte. Het wonder van San Gennaro? Nooit verkeerd om daar een glimp van mee te pikken.
En ten slotte zijn er de mensen. Napolitanen zijn hartelijk, gepassioneerd en praten alsof ze muziek maken. Je hoort erbij, zelfs al ben je een toerist met een camera en een kaart die ondersteboven zit.