Na een landing in Hanoi stortten we ons in het straatleven alsof we auditie deden voor een rol in een Aziatische versie van Fast & Furious: scooter-edition. We vergaapten ons aan koloniale gebouwen, tempels én eten dat zó lekker was dat we even overwoogden ons paspoort op te eten, puur uit dankbaarheid.
Daarna op weg naar Halong Bay, waar drie dagen op een boot ons leerde dat mist, regen en zeewater samen een soort spa maken. Mét zes man bemanning die kookten alsof ze streden om een Michelinster op open water. Zwemmen tussen karstformaties, staren naar de horizon alsof we filosofen waren en ’s avonds luisteren naar het klotsende water. We waren nat, maar voldaan.

Op naar het noordwesten: Sapa. Daar wandelden we langs terrasvormige rijstvelden en ontmoetten traditionele bergvolkeren die ons vriendelijk aankeken alsof ze wisten dat we geen idee hadden hoe men rijst werkelijk oogst. Op de markt kochten we kruiden waarvan we nog steeds niet weten of je ze hoort te eten of te planten.
In Lao Cai, vlak bij de Chinese grens, stonden we op een brug en keken uit over China, dat net daar lag, mysterieus en uitnodigend. We wisselden blikken en besloten: ja hoor, daar gaan we ooit ook naartoe. Het voelde als een trailer voor een vervolgfilm.

Dan een binnenlandse vlucht naar Ho Chi Minh City, waar we weer middenin een zinderende smeltkroes van verkeer, koloniale architectuur en streetfood belandden. En alsof het land ons nog een afscheidscadeautje gaf, maakten we een boottocht over de Mekong-delta, met mangroves, drijvende dorpen, en eenden die ons aankeken alsof ze de ware eigenaar waren van de delta.
Zo draaide Vietnam voor ons uit op een smaakvolle, soms natte, vaak verwarrende en altijd wonderlijke reis. Met lekker eten, verrassende uitzichten en herinneringen die langer meegaan dan onze muggenbeten.
Cảm ơn tất cả những người Việt Nam thân thiện vì những món ăn ngon tuyệt.

Rajasthan, een reis door kleur, cultuur en klauwen

De reis begint in het levendige hart van India: New Delhi. Een stad waar traditie en technologie elkaar ontmoeten in een kluwen van riksja’s, heilige koeien en geurige markten. De zintuigen worden onmiddellijk wakker. Vanuit deze bruisende metropool start een tocht die je meeneemt naar het land van de koningen, Rajasthan, een wereld van forten, zandduinen en verhalen.

Met een vriendelijke Sikh chauffeur, zijn tulband fier en glimlach aanstekelijk, rijd je richting het platteland, waar de wereld stil wordt. Je verblijft in de ecolodge “Apana Dani”, een oase van rust tussen de droge vlakten. Je wordt wakker met het geluid van pauwen in de verte, en ontbijt onder de zon met vers fruit en chapati. In de omliggende dorpjes ontdek je eeuwenoude muurschilderingen die het leven van de lokale bevolking verbeelden in heldere kleuren en symbolen, dansende vrouwen, mythologische figuren, rituelen die tot de verbeelding spreken.
In een van die dorpen ontmoet je Aga, een gastvrije vrouw met een keuken vol geuren. Tijdens een kookles leer je hoe je linzensoep kruidt, hoe naan luchtig blijft, en hoe je chai maakt die voelt als een warme knuffel. Aga lacht, vertelt, roert en nodigt uit. Haar recepten zijn verhalen op zich.

Daarna reis je naar Ranthambore National Park, waar de natuur fluistert en beweegt. En daar, aan de rand van een klein meertje, tussen het riet, verschijnt ze. Een tijgerin, gracieus en kalm. Achter haar spelen twee welpjes aan de oever, dartelend alsof ze een scène repeteren uit een vergeten sprookje. De moeder stijgt langzaam via een sierlijke stenen trap naar een verweerd prieel en nestelt zich in de schaduw, haar blik op haar kroost. Het tafereel is zó betoverend dat je de aanwezigheid van Kipling bijna voelt, alsof je door een pagina van The Jungle Book wandelt, zonder dat je je voeten verplaatst.

In Agra wacht tenslotte de Taj Mahal. Het witmarmeren mausoleum glanst zachtroze in het ochtendlicht, als een droom die langzaam ontwaakt. Gebouwd door Shah Jahan voor zijn geliefde Mumtaz Mahal, is het niet alleen een symbool van liefde, maar ook van eeuwigheid. Elke hoek, elk perspectief onthult een nieuw gezicht, en elke bezoeker wordt even stil van zo veel schoonheid. Hier eindigt de reis, met verwondering, zachtheid en een herinnering die zich vastzet in hart en hoofd.