Afstudeerproject: Een huis vol geloof en eenvoud

Ergens verscholen achter een gevel van amper vijf meter breed, waar de bel het al jaren niet meer doet, hangt een handgeschreven papiertje: “Gelieve met de brievenbus te klepperen.” Hier wonen M. en G., in vrijwillige armoede, eeuwige zuiverheid en volkomen gehoorzaamhei, zoals het staat omschreven op een vergeeld vel papier aan hun muur. Niet uit noodzaak, maar uit overtuiging. Hun geloof vraagt het van hen. En zij geven alles.
Elke dag wandelen ze naar de kerk, in stilte, om te bidden. En voor de momenten daartussen heeft G. een kapel in de tuin gebouwd. Niet met luxe, maar met gekregen materiaal, planken, stenen, resten van anderen die hier een nieuwe bestemming vonden. Want geld is schaars, maar devotie kent geen limiet. 
In diezelfde tuin hebben ze ook kamers gebouwd, een veilige plek voor wie nergens heen kon. Nu, met het ouder worden, hebben ze die zorg moeten loslaten. De wil is er nog, maar het lichaam werkt niet meer altijd mee. Ze worden moe. Maar ze hebben hun hemel wel verdiend.
Volgend jaar willen ze ook minder groenten kweken. Het is te veel geworden, zegt G. zachtjes, terwijl hij naar de aarde kijkt. Maar jij komt toch eten, hé Toni? Want hun tafel blijft open. Altijd.