Ecuador is werkelijk een wonder in zakformaat. Wat het land aan verscheidenheid biedt, grenst haast aan het ongelooflijke, een caleidoscoop van landschappen, culturen en fauna, samengeperst tussen de Andes en de oceaan.

Van de koloniale pracht en drukte van steden als Quito en Guayaquil, waar geplaveide straatjes botsen met het moderne leven, tot de hoogvlakte van Otavalo, waar de meren glinsteren als juwelen en de traditionele klederdracht de bergwind trotseert met kleur en trots.

Dieper het land in strek je uit over het Amazonebekken, waar de lucht dik is van leven, roze dolfijnen glijden sierlijk door het water, en de hoatzin fladdert als een levend fossiel tussen de takken. En dan is daar nog de Pacific Coast, waar La Isla de la Plata de rol van mini-Galápagos speelt, compleet met fregatvogels die hun keelzakken opblazen en blauwvoetgenten die dansen alsof niemand kijkt.

Alsof dat nog niet genoeg is, slingert het nevelwoud van Mindo zich om je heen als een botanische droom: bloemen in duizend tinten, kolibries in duizend flitsen, en een biodiversiteit die zelfs de meest verwende vogelspotter stil krijgt. En dan klim je verder, de Altiplano op, waar de lucht ijl is en een trui geen luxe maar noodzaak blijkt, een plek waar het stille ruwe landschap spreekt in echo’s van vulkanen en sterrenlicht.

Zóveel schoons op één plek… het is bijna alsof Ecuador vals speelt.